Η ηλικιακή σειρά γέννησης μέσα στην οικογένεια επηρεάζει την προσωπικότητά μας. Ο Αυστριακός ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ θεωρούσε ότι εκείνη μπορεί να καθορίσει τη δυνατότητα ενός ατόμου να χτίζει φιλίες, σχέσεις αγάπης και να εργάζεται.

Το πρωτότοκο παιδί μεγαλώνει αρχικά ως μοναχοπαίδι, αλλά με τη γέννηση του δεύτερου αποσύρεται αναγκαστικά από τον θρόνο του. Αρχικά παλεύει για να ανακτήσει την χαμένη του θέση, συχνά π.χ. παλινδρομεί και γίνεται το μωρό ή επαναστατεί και αρνείται την υποταγή στον γονιό, προκειμένου να λάβει την προσοχή που νιώθει ότι έχασε. Καταλήγει να είναι πιο προσεκτικό, πιο μοναχικό και πιο συντηρητικό στη ζωή του.

Αντίθετα το δεύτερο παιδί γεννιέται σε ένα περιβάλλον όπου ήδη ο πρωτότοκος έχει θέσει ένα πλαίσιο προσδοκιών και έτσι τείνει να γίνει ανταγωνιστικό στην προσπάθειά του να προσπεράσει αλλά και να διαφοροποιηθεί από το πρωτότοκο. Υποκύπτει σε ανταγωνισμούς όπου όμως νιώθει ότι η σύγκριση δεν είναι αρκετή με αποτέλεσμα να χάνει την ουσιαστική του επαφή με το ποιος πραγματικά είναι.

Η προσωπικότητα δεν αποτελείένα σύνολο σταθερών και αναλλοίωτων μέσα στο χρόνο γνωρισμάτων. Από την αρχή της ζωής και μέχρι το τέλος της, η ανθρώπινη συμπεριφορά βρίσκεται σ' ένα διαρκές δυναμικό γίγνεσθαι μέσω της αλληλεπίδρασης του ατόμου με το περιβάλλον του, ανεξαρτήτως της θέσης του στην οικογένεια.

Μυρσίνη Κωστοπούλου, δρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια